גריזלדה באטורי – הבדלי גרסאות

תוכן שנמחק תוכן שנוסף
אין תקציר עריכה
אין תקציר עריכה
שורה 1:
{{בעבודה}}
'''גריזלדה באטורי''' או קריסטינה באטורי (ב[[הונגרית]]:'''Griseldis Báthory''' או, נולדה כ- '''Báthory Krisztina''', ב[[פולנית]] '''Gryzelda Batory''' {{כ}}, [[1569]] - [[14 במרץ]] [[1590]] [[זמושץ]]) הייתה אצילה ואשת רוח [[הונגריה]].
 
נולדה כבת ל[[קרישטוף באטורי]], שליט (ואידה) טרנסילבניה ושל ה[[ברון|ברונית]] ארז'בט (אליזבטה) בוצ'קאי (הבת של השליט אישטוואן בוצ'קאי)
שורה 14:
 
נישואיה ליאן זמויסקי תוכננו על ידי הדוד שלה, מלך פוליו, סטפאן באטורי, עוד בשנת 1580, אך נדחו עד שנת 1582 כשמלאו לה 14. למרות נסיונותיו של המלך ושל הישועים , אחרי מות אמה בעיר [[קלוז'|קולוז'וואר]] בשנת 1581,התנגדה הנערה בתוקף להמיר את הדת הלותרנית בדת [[נצרות קתולית|הרומית-קתולית]].
זמן קצר לפני חתונתה לזמויסקי, שינתה הצעירה את שמה מקריסטינה לגריזלדה, יש אומרים שבהשפעת הרופא האנטי -[[השילוש הקדוש|טריניטריסטי]] , ג'ורג'ו ביאנדראטה, שנודע בפעילותו בטרנסילבניה ופולין.
 
Wkrótce przed ślubem z Zamoyskim Krystyna zmieniła imię na Gryzelda. Przypuszcza się, że do zmiany imienia doszło z inicjatywy Giorgia Blandraty, medyka w służbie królowej węgierskiej [[Izabela Jagiellonka|Izabeli Jagiellonki]]<ref>I. Horn, ''Andrzej Batory'', Warszawa 2010, s. 64.</ref>. Pod imieniem Gryzeldy bratanica królewska została odnotowana po raz pierwszy w źródłach w kwietniu 1583<ref name="Horn" />. Ślub Batorówny z Zamoyskim odbył się 12 czerwca 1583 w [[Bazylika archikatedralna św. Stanisława i św. Wacława w Krakowie|katedrze na Wawelu]]<ref>P. Jasienica, ''Ostatnia z rodu'', Warszawa 2009, s. 241.</ref>. Uroczystości weselne trwały dziesięć dni. Gryzelda przybyła na Wawel z orszakiem tysiąca stu osób, wśród których znajdowało się sześciuset żołnierzy pilnujących posagu panny młodej<ref>Dokładny opis uroczystości weselnych został zamieszczony w: I. Horn, ''Andrzej Batory'', Warszawa 2010, s. 66–69.</ref>. Zaślubiny i huczne wesele Zamoyskich zostało dokładnie opisane przez przebywającego wówczas na dworze królewskim [[heraldyka]] [[Bartosz Paprocki|Bartosza Paprockiego]]<ref>S. Leśniewski, ''Jan Zamoyski. Hetman i polityk'', Warszawa 2008, s. 80–81.</ref>.